...ver e sentir a realidade...

Este principiño non dá tregua á súa viaxe pola Galaxia, e despois de ser carabina nunha cita a cegas (e todas saen mal... era unha psicópata, pero a miña sociabilidade fixo que non nos descuartizara...), tiven un deses momentos nos que se descubre a xente, un deses momentos nos que me descubro... Despois de escoitar, iso que sigo facendo tan ben... tiven que falar, e deime de conta de que, aínda que o paso fenomenal con este novo invitado da miña estreliña... boto moito de menos as miñas mascotas. Non sei se o saben, se o demostro, se queren que o demostre, pero quéroos moito. Esa mestura entre melancolía e felicidade por ter eses sentimentos, pero sen telos preto.
Espero querer moito tempo...