Momentos límite...

"-¿Que fas aí? -preguntou ao bebedor que estaba sentado en silencio ante un sen fin de botellas valeiras e outras tantas botellas cheas.
-¡Bebo! -respostou o bebedor con tono lúgubre.
-¿Por que bebes? -volveu a preguntar o principiño.
-Para esquecer.
-¿Para esquecer que? -inquiriu o principiño xa compadecido.
-Para esquecer que sinto vergonza -confesou o bebedor baixando a cabeza. "

Ás veces non sabes se é porque non podes máis ou porque é a túa natureza, pero sintes ganas de marchar a outra estreliña ben lonxe... moi lonxe, esquecer a realidade e evadirse dela, de todo iso que te oprime. Non da forma que atopei na estreliña de arriba, xa que o comezo deste relato é un guiño para os meus amigos aqueles que "crearon un monstruo", senón dunha forma máis acorde á vida dun principiño, é dicir, ledo, contento e coñecendo novos mundos... o problema e que non podo ou non quero poder...