O principiño da estrela do lado

Non me lembro de cando nacín, pero dixéronme que era un luns a media mañá, facía moita calor. Agora estou nesta nova estreliña, que espero o pase ben coas miñas mascotas, vermello e rosa. Gustaríame que pronto tivese compañía, pero na estrela non teríamos sitio.

Friday, August 18, 2006

"-Un explorador que mentira sería unha catástrofe para os libros de xeografía. E tamén o sería un explorador que bebese demasiado."



¿Algunha vez quixestes ser explorador? Tanto dá que sexa de lugares como de persoas... eu si... de persoas... Hai de todo, persoas profundas, secas, áridas, agrestes, húmidas, ilimitadas, cortas, pequenas, grandes... todo un marabilloso mundo que me sorprende día a día...

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Alégrome de comer hoxe contigo bolsi... temos q quedar máis a miúdo, q eu polas mañas tou mu aburrida!!!! Nada eso q se repita ese cacaolat pronto! E ese maravilloso arroz!! Bikos mil!

9:04 AM  
Anonymous Anonymous said...

Mosa, pois cando queiras, porque eu todas as mañás non teño con quen "desaiunar" asi que avisas e podemos quedar, ok? aínda que non haxa ese marabilloso arroz (ti diralo de coña pero está moi bo, ese toque do allo, ummmm).
A ver se para a semana quedamos, ok? e haberá nque ir ao cine, non? porque eu podo ver Cars se queres
:D

8:08 AM  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

O mellor de todo de ser explorador é que me fan crecer como persoa, porque coñecer perdoas de distinta índole e pensamento fan que aprenda a ser maís transixente e aberto e poder comprender cousas que eu non comparto.
Apertas e seguiremos coñecendo e crecendo (por dentro, que por fora non é cousa miña)
:p

8:22 AM  

Post a Comment

<< Home