Declaración...

"Realmente non son un gran príncipe... " E botándose sobre a herba, o principiño chorou."

Teño que confesar que hai tempo quería ser un gran principiño, pero agora decateime de que non o son nin o quero ser, aínda que tampouco me avergonzo de ser un principiño. Levo uns días arrombando a miña estreliña e por fin onte fun capaz de sair, non da estreliña, senón do meu interior, que non hai peor cárcere, e decateime, grazas aos acompañantes que levaba, de moitas cousas. Quero ver esas miradas... Mirádeme e xa son feliz, grazas por facelo, eu sempre te mirarei, pero non cos ollos.
Apertas dun principiño.