IN
O principiño da estrela do lado
Non me lembro de cando nacín, pero dixéronme que era un luns a media mañá, facía moita calor. Agora estou nesta nova estreliña, que espero o pase ben coas miñas mascotas, vermello e rosa. Gustaríame que pronto tivese compañía, pero na estrela non teríamos sitio.
1 Comments:
Sempre hai polvo de estrelas que te fai que un se perda polo camiño, pero pese a iso, un ten un bo sentido da orientación e ao final chega...
Apertas Vaporosas...
Un principiño retornato, allora...
:)
Post a Comment
<< Home