O incesante devir da Galaxia

"-Os homes da túa terra -dixo o principiño- cultivan cinco mil rosas nun xardín e non atopan o que buscan.
-Non o atopan nunca -resposteille. -E non obstante, o que buscan poderían atopalo nunha sóa rosa ou nun pouco de auga...
-Sen dúbida, respostei. E o principiño engadiu:
-Pero os ollos son cegos. Hai que buscar co corazón. "

Este principiño que está aqui nunca aprenderá... aínda penso que podo axudar a certas persoas que van polo camiño equivocado, pero non me decato de que son elas as que teñen que cambiar e crelo, porque se non o cren non cambiarán...
Todo na vida desta Galaxia é sempre igual, nunca hai descanso e todo é precipitado, ¿por que non será todo máis sosegado? Debo de buscar máis estreliñas coma a do meu amigo o Príncipe, sosegadas e onde se pode rir, falar, comentar e debatir en grata compañía... pero creo que son moi poucas esas estreliñas...