Noites de pixama e de chamadas perdidas...

"Porque non me gusta que o meu libro sexa tomado á lixeira. Sinto tanta pena ao contar estes recordos. Fai xa seis anos que o meu amigo se foi co seu cordeiro. E se intento describirlo aquí é só co fin de non olvidalo. É moi triste olvidar a un amigo. Non todos tiveron un amigo. E eu podo chegar a ser como as personas maiores, que só se interesan polas cifras. Para evitar isto merquei unha caixa de lápices de colores. ¡É moi duro, á miña idade, poñerse a aprender a debuxar, cando en toda a vida non se fixo outra tentativa que a dunha boa aberta e unha boa pechada á idade de seis anos!"

¿Vermello, lémbraste de hai un ano? Si, bonitas datas... non deixes que se esquezan. Fai que as novas lembranzas se complementen coas vellas, perde o tempo xogando na miña estreliña...
Rosa e Violeta, ¡¡¡ si, ti violeta ;) !!! Espero que saibades ver que as arroutadas da nosa infancia, ese pixama e esas horas, as vexades como unha lembranza da nosa nenez, desa inocencia que quere voltar á miña "segunda nenez". Grazas por xogar comigo na miña estreliña...