Medo
Teño medo, medo a un mesmo, medo ao pai, á nai, á autoridade, ao traballo, á vida en xeral, son medos que poden catalogarse como normais sempre e cando non interrumpan ou coarten a actividade xenérica da persoa.
Cando viaxo pola Galaxia teño medo de non ver o meu reinado, de non voltar á miña estreliña, de non ver as miñas mascotas, de non ter a onde ir.
posted by O principiño da estrela do lado | 2:29 AM
4 Comments:
Quen máis e quen menos, dáme a impresión que ten eses temores.
Quizais, cada vez tememos máis tanto ao que foi, coma ao que pode ser. Imaxino que ese sentimento nos acompañou máis veces ao longo das nosas vidas e, a fin de contas, é a propia vida a que te vai levando, a que che pon diante novas metas e a que fai que deixes atrás outras, superadas ou non.
O duro é pensalo friamente. Pensar que estás nun bo momento da túa vida que desexarías que non rematara, pero que sabes que non pode ser eterno. Así que o mellor é non pensar...
This comment has been removed by a blog administrator.
Pódese pensar que estás nun bo momento, pero pode ser que aínda estén por vir mellores. Pero ¿canto pode durar? Un ten medo que se levas un anaco pequeniño da túa vida sen grandes problemas, subsanándoos con madurez, con compaña agradable, sen atrancos... non dure sempre. O que queda é vivilo e sentilo, que para golpes... xa está a vida para darchos.
Coñecendo estreliñas como coñezo sei que as que deixei atrás nunca voltarán, iso si que doe...
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
<< Home