A parábola do fillo pródigo...

Nunca comprendín certas cousas, que a min me parecen inxustas. ¿Como unha persoa que sempre cumple e é fiel e o dá todo pode ser tratado igual ca outra que fai todo mal pero ao final se arrepinte? ¿Por que alguén que sempre está aí recibe igual que alguén que nunca está, só ao final? ¿Non é inxusto para o que está aí? Si... eu creo que si... creo que non sabemos ver o que temos e que nos ofuscamos e moitas veces non somos os máis equitativos...
Sempre dei sen mirar o que recibía, pero parezo tonto ás veces. Só me queda a esperanza de que hai sempre alguén que devolve tanto ou máis do que dou.
Este principiño só quere lembrar aquela entrada que puxera hai tempo: mirade ao voso arredor e dádevos conta do que hai... hai demasiados fillos pródigos estacionais e poucos fillos fieis.
Mensaxes:
Despois de todo isto felicitar a la Vaporosilla ;)
Rosa grazas polas conversas... e non me das medo creme...
Vermello reafírmome no que che dixen e está ben que te des conta, como o fas nas túas P.D. e espero que nunca o esquezas.

Agora só quero que miredes a foto, ese son eu, si por dentro son así... ;)