A volta, tras horas de viaxe...
"E logo continuou dicindo: "Críame rico cunha flor única e resulta que non teño máis ca unha rosa ordinaria. Iso e os meus tres volcáns que apenas me chegan ao xeonllo e un deles acaso está extinguido para sempre. Realmente non son un gran príncipe... "
E botándose sobre la herba, o principiño chorou. "
É moi duro o paso cara a realidade. Cremos que o temos todo e que nos vai ben todo, pero chega algún momento da nosa vida na que nos decatamos de que non temos nada, que o que nos rodea é moi efémero... pero o bo dese momento é que lle segue outro no que nos decatamos de que hai que gozar dos pequenos momentos, das pequenas cousas... hai que saber o que se ten, a quen se ten e pasalo ben con iso, porque non é máis rico quen máis ten senón quen menos necesita.
7 Comments:
Nalgunhas Galaxias, aínda que creas que non, hai rosas que te agardan. Poida que non sexan as máis fermosas nin as máis olorosas, nin sequera as máis grandes. Poida que só sexan rosas normais e correntes pero que se sentes especiais cando un as toca ou cando alguén pousa a súa mirada sobre elas.
Este principiño nota resquemor nas palabras da miña mascota... non sei eu... Só dicirlle que as mascotas, coma as rosas, non son comparables, e non son ningunha igual, todas son diferentes... cada unha cun cheiro e cuns pétalos diferentes... sen que teñan anda que envexar unhas das outras... E claro que este principiño, tan bo xardiñeiro como é... lle gusta coidar das plantas, sexan de aqui ou dalá...
Xa, o que pasa é que hai certos xardíns que o Principiño non adoita visitar. Vamos, que ten que ir a rosa xunto do xardineiro porque senón as espiñas medran e medran e medran.
Ya que estamos hablando de botánica porqué no hablar de la gran Cecilia:
Era feliz en su matrimonio
Aunque su marido era el mismo demonio
Tenía el hombre un poco de mal genio
Y ella se quejaba de que nunca fue tierno
Desde hace ya más de tres años
Recibe cartas de un extraño
Cartas llenas de poesía
Que le han devuelto la alegría
Quien la escribía versos dime quien era
Quien la mandaba flores por primavera
Quien cada nueve de noviembre
Como siempre sin tarjeta
La mandaba un ramito de violetas
A veces sueña y se imagina
Cómo será aquel que tanto la estima
Sería un hombre más fiel de pelo cano
Sonrisa abierta y ternura en las manos
No sabe quien sufre en silencio
Quien puede ser su amor secreto
Y vive así de día en día
Con la ilusión de ser querida
Quien la escribía versos dime era
Quien la mandaba flores por primavera
Quien cada nueve de noviembre
Como siempre sin tarjeta
La mandaba un ramito de violetas
Y cada tarde al volver su esposo
Cansado del trabajo la mira de reojo
No dice nada porque lo sabe todo
Sabe que es feliz, así de cualquier modo
Porque él es quién le escribe versos
Él, su amante, su amor secreto
Y ella que no sabe nada
Mira a su marido y luego calla
Quien la escribía versos dime quien era
Quien la mandaba flores por primavera
Quien cada nueve de noviembre
Como siempre sin tarjeta
La mandaba un ramito de violetas
Querida vaporosa.
Muy grande es tu engaño cuando escribes majestad con g en lugar de j. MA-JES-TAD
Recuerde a los añejos reyes magos: "Sus majestades de Oriente", truco mnemotécnico para recordarlo.
Atentamente y para ayudar a desengañarte,
el sillón J mayúscula
decir al principiño que tiene razón, que hay k saber aprovechar los buenos momentos. lección aprendida.
decir al príncipe, que un amor como el de la canción no le gusta a nadie. se agradece, y hay circunstancias en las que se agradece aún más, como usted muy bien sabe, pero somos los hombres un ansia mal acostumbrada, aunque saludable.
Dicirlle ao Príncipe que grazas pola canción, que xa a coñecía e é moi fermosa, a estas alturas da galaxia tamén chegan esas boas cancións...
Señor Vaporoso, grazas, pero eu non quero ensinar leccións a nadie, espero que o que aprenda ou se decate que lle sexa bo para vostede... xa sabe, goce cos seus amigos en calquera momento, tanto dé que esté na miña estrela, como na súa coma en calquera sitio, o grato é a compañía... a boa compañía claro...
Apertas...
Post a Comment
<< Home