Estes días foron do máis interesantes. Cuan engañado fun a aquela proba onde todo estaba decidido, pero sempre hai que sacar o lado positivo: unha experiencia máis que teño que contar. Sempre me podo pechar na miña estreliña lembrando as posibles respostas correctas... pero o destino non son eu, senón que me vai levando a onde eu queira...

O mellor, o anxo da garda, jejeje, tamén teño que agradecer as apertas dadas polo outro anxo que me fixo descubrir que o cariño si se pode dar sen pedir nada a cambio... Lembrareime sempre que ata parecías interesado...

Enganado en grao sumo a noite parecía o único que vería na viaxe destes días, pero non... existe a luz, pero non a que irradia a túa tez cada vez que se reflicte na miña faciana, senón a dos teus ollos que me enchen... ¿ata que punto? Pois iso nunca o saberei.

Déixate levar que como dixen unha vez sentir fai que saibas que estás vivo...

Rosiña... fixéchesme rir, jajaja, ti non sabes o que é un piropo, jajaja. Pero tranquilo haberá momentos para botalos, ;)

Violeta, a vela xa está posta, pero nunca se sabe, que ultimamente está moi atarefado con tantos puntos que sacan, e non sei eu se terei liña directa, pero intentarase...

Señoritas... ¿Xoves? ;)