O principiño da estrela do lado

Non me lembro de cando nacín, pero dixéronme que era un luns a media mañá, facía moita calor. Agora estou nesta nova estreliña, que espero o pase ben coas miñas mascotas, vermello e rosa. Gustaríame que pronto tivese compañía, pero na estrela non teríamos sitio.

Tuesday, January 23, 2007



Dende Roma a Grecia, todo aderezado con choiva... asi é como foi...

Este principiño acaba de decatarse dunha característica da súa personalidade moi pequeniña pero que me fai gracia, porque me fai feliz, jajaja... a sinxeleza da boa fe... ¿Cantas persoas coñecedes que sexan boas? Solto esta pregunta ao aire...

A partires de agora verei o número 15 doutra forma e as reaccións da xente aínda que pareza mentira din moito, por moi ínfima que pareza todo ten un sentido e unha causa, aínda que a xente pense que non.
Unha sensación apodérase de min: a da ausencia. Hoxe notei que algo estabaausente, si... a ausencia dalguén que non está... raro, porque notaba a ausencia, cando debería ser ao revés, ¿non?

0 Comments:

Post a Comment

<< Home