O principiño da estrela do lado

Non me lembro de cando nacín, pero dixéronme que era un luns a media mañá, facía moita calor. Agora estou nesta nova estreliña, que espero o pase ben coas miñas mascotas, vermello e rosa. Gustaríame que pronto tivese compañía, pero na estrela non teríamos sitio.

Wednesday, November 29, 2006

MIRADE DENTRO DE VÓS,
AÍ FICAREI SEMPRE

Nunca unha frase me emocionara tanto... nunca un xesto me enchera tanto... unha frase tan pequena ¿como pode conter tanto significado? Creo que as persoas sempre vivirán se as lembramos no noso interior... sei que hai persoas que nunca morrerán porque as levarei sempre moi preto de min, aí agochadiñas. Sei que hai dúas mascotas que sempre me acompañarán aí e que onde estén falarán comigo. Que difícil é falar con elas candom están... e que fácil é facelo cando xa non están...
Dun principiño amigo para a súa mascota.

5 Comments:

Blogger Os_Alumnos said...

Quiénes son esas dos mascotas? Perdone, principiño, pero estamos todos intrigados y a veces nos cansa no saber a qué se refiere en concreto...

11:54 PM  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

This comment has been removed by a blog administrator.

3:15 AM  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

This comment has been removed by a blog administrator.

3:18 AM  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

Son Fran e Mari, dous amigos meus que desgraciadamente non poderei voltar ver, pero que nunca deixarei que caian no esquecemento. Por se "estades intrigados e non sabedes a quen me refiro" o poema vai adicado a Fran... ¿algo máis señor Vaporoso? Por certo, ¿a quen se refire o plural?

3:22 AM  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

Por certo, se quere pódolle contar a historia da frase do comezo, que é moi curta, pero algo personal para comentar por estas estreliñas...

3:23 AM  

Post a Comment

<< Home