Dispersión...

Estiven de viaxe este mediodía ... pero ao final coma sempre rematei perdido pola Galaxia e no meu interior. Foi un bo amago aquel pasillo cheo de comida, e cos botes de tomate a un lado e a señora a outro, pero creo que non se dá conta do que está a facer... Había tempo que non lle dicía palabras bonitas, pero creo que tampouco as sabe valorar. Non me gusta que me digan catro meses despois que tiña razón, nin que durante eses catro meses esté perdido. Céntrate e non vaias por aí, a obsesión non é boa, e agarrarse a estreliñas onde non te valoran tampouco.
En fin, é o que ten querer á xente ;) e que nons e dea conta. Si, vai por ti, disperso...